Als contentmaker zijn evenementen ideaal om inspiratie op te doen. Door de coronapandemie is de eventbranche echter helemaal plat gelegd. Congressen en seminars waar kennisdeling centraal staat hebben online varianten opgezet. Ik probeerde zo’n event en beschrijf in dit sfeerverslag 4 redenen waarom ik hoop dat het nooit meer anders wordt.
Om eerst even een misverstand uit de wereld te helpen: Ik ben niet contactgestoord of mensenschuw. Ook ik verlang weer naar festivals en een avondje feesten in de kroeg. Ik begrijp dat beurzen, waar producten gedemonstreerd worden, ooit weer in een bepaalde vorm terugkomen. Vóór de coronapandemie bezocht ik regelmatig congressen, met name om inspiratie op te doen en te leren. Hoewel ik dat altijd heel leuk vond, ben ik na twee online events helemaal om. Evenementen waar het vooral om inspiratie en kennisuitwisseling gaat, ga ik niet meer fysiek bezoeken.
Na ‘Social Today’ in februari, was ik in juni present bij de online variant van ‘Content Conference’ van Frankwatching. Een event met verschillende sprekers uit de marketingbranche. Een ticket kostte een tientje of zes, fors goedkoper dan de vergelijkbare evenementen van ‘vroeger’. Logisch, als je geen locatie hoeft te huren ben je flink wat minder kwijt aan organisatiekosten. Registreren, programma bekijken, lezingen selecteren in je agenda; het ging allemaal lekker soepeltjes. So far, so goed. Bakkie er bij, ik zat er klaar voor om 10 uur.
1. Geen reistijd
10 uur?! Een mooie tijd als je moet reizen naar bijvoorbeeld de Jaarbeurs in Utrecht, Ahoy Rotterdam of de Brabanthallen in Den Bosch. ‘Vroeger’ betekende dat: op tijd er uit, voldoende filemarge inbouwen. Duur parkeerticket. En een groot deel van de ochtend in de auto. Zinloze tijdsbesteding.
Nu had ik vóór tien uur mijn mailbox al helemaal bijgewerkt. De vormgever wat opdrachten voor komende week opgestuurd en die presentatie van morgen voorbereid. Ik kon met een gerust hart aan mijn ‘studiedag’ beginnen.
De eerste spreker van de dag vertelde over de toekomst van kunstmatige intelligentie. Ook voor creatieve beroepen zal dit grote gevolgen hebben. Machines kunnen zelf teksten genereren en video’s bewerken. Maakt de mens overbodig? Zeker niet. De grenzen van onze creativiteit gaan opgerekt worden. Werk aan de winkel dus. Geen tijd om te lang in de auto te zitten.
2. Netwerken
De organisatie van het event heeft het organisatorisch prima voor elkaar. In een live chat kun je vragen stellen aan de spreker en meningen van andere peilen. Een hippe toepassing in het online programma is ‘matchmaking’. Op basis van je profiel kun je met iemand chatten. Leuk een aardig, maar dat voegt voor mij niet zoveel toe. De kunstmatige variant van ‘vroeger’. Tijdens live events kwam je weleens iemand tegen bij de koffiebar.
Twee dames van gemeente, pak ‘m beet Utrecht, die het congres als een soort uitje zien.
Die gladde videomaker die je na het uitwisselen van wat beleefdheden zijn kaartje al wil toestoppen.
Of dat verlegen meisje dat door haar baas ‘op cursus’ gestuurd is. “Goh, en wat zijn jullie uitdagingen op contentgebied?”
Ik heb er altijd al een hekel aan gehad. De gemene deler met die mensen is dat je in hetzelfde werkveld werkzaam bent. Verder niks! Ik kom daar voor de inspiratie, niet om mijn netwerk uit te breiden. Heerlijk dat die ongemakkelijke component weg is.
Ondertussen heb ik een tweede sessie achter de rug. Die sluit wel aardig aan bij dit thema. Het gaat over teamwork. “Jouw contentteam is vergelijkbaar met een band. Als de drummer het juiste ritme niet pakt, is de rest niet om aan te horen.” Ik stop daarom liever tijd in mijn collega’s uit mijn team, dan die vage onbekende die toevallig naast me staat. “Gave locatie hè? Ben je hier eerder geweest?”
3. Beweging
In mijn derde sessie steek ik best wat op over de mogelijkheden op Instagram. “Foto’s zijn saai, alles draait om beweging,” wordt gedoceerd. Inmiddels ben ik ook aan het bewegen gegaan. Onder het motto ‘zitten is het nieuwe roken’ probeer ik tijdens het thuiswerken sowieso wat ommetjes te maken. Tijdens events als deze gaat dat perfect. Oortjes in en de livestream werkt vloeiend via de browser. Google Keep (die ik eerder mijn grootste online vriend noemde) bij de hand voor aantekeningen. Na de ochtendsessies staat mijn stappenteller al op 8500, mooie bijkomstigheid. Lekker qua afwisseling ook, weer eens wat anders dan het thuiskantoor. De buitenlucht in het plaatselijke park geeft me meer energie dan zo’n verlicht podium met twee kamerplanten in beide hoeken van bijvoorbeeld hal 8 in de Amsterdamse RAI.
Tijdens de lunch gaat de telefoon even aan de oplader en smeer ik een boterham. Ik mis de verzorgde lunch uit de congreszaal en het netwerkmoment niet.
Kleffe broodjes of een buffet waar iemand eerst alle belegde broodjes openvouwt.
Een te kleine statafel waar dat duurzame kartonnen bordje bijna afvalt.
Die overbuurman die je toelacht met een blaadje rucola tussen z’n tanden.
Nee, ik mis het allemaal geen seconde.
4. Terugkijken
Voorheen gebruikte ik die middagpauzes om te kiezen welke sprekers ik ’s-middags zou gaan bezoeken. Nu had ik online alle sessies al geselecteerd die me het meest aanspraken. Er zijn op zo’n event echter altijd sessies tegelijk. ‘Vroeger’ moest je dan kiezen. Tegenwoordig wordt alles opgenomen en krijg je online later de mogelijkheid om alle sessies terug te kijken. Een ticket wordt daarmee veel waardevoller omdat je gewoon meer sprekers te zien krijgt. Komend weekend de rest maar bekijken. Het niveau van de sprekers is hoog, smaakt naar meer.
De toekomst van events
Ik ben benieuwd hoe organisatoren van events hun kennissessies gaan organiseren. Fysiek zal qua verdienmodel interessanter zijn. En veel mensen zullen ongetwijfeld wél willen netwerken. Maar ik vermoed dat er ook een groep mijn voordelen ervaart. Een hybride evenement, fysiek én online, zal waarschijnlijk de polderoplossing worden. Zolang die online mogelijkheid er maar is, dan blijf ik meedoen!